Bloedrode heidelibel

De bloedrode heidelibel wordt 3,5 à 4 cm lang. De heidelibellen zijn vaak lastig van elkaar te onderscheiden. De bloedrode heidelibel heeft geheel zwarte pootjes. Van de soorten die op de bloedrode heidelibel lijken heeft alleen de Kempense heidelibel (Sympetrum depressiusculum) ook zwarte poten, maar die is zeer zeldzaam in Nederland. Verder hebben mannetjes een helderrood gekleurd achterlijf, terwijl vrouwtjes vooral geel gekleurd zijn.

De bloedrode heidelibel overwinterd als eitje. In het voorjaar komen de eitjes uit en nog in de zomer van hetzelfde jaar kruipen de larven uit het water via de oeverplanten. Het uitsluipen gebeurt in juli en augustus. In die maanden kun je dan ook de meeste huidjes vinden. Deze zijn iets kleiner dan 2 cm.

Ondanks de naam heidelibel kun je veel soorten heidelibellen ook buiten heideterreinen vinden. Voor de bloedrode heidelibel geldt dat zeker. Het is de meest algemene heidelibel van Nederland. Deze soort komt voor in heel Nederland, behalve langs de noordkust en het IJsselmeer. Hij is niet heel kieskeurig wat betreft de leefomgeving en je kunt hem vinden langs allerlei stilstaande wateren. Wel houden ze van water en oevers met veel vegetatie. Klik maar eens op het kaartje om te zien waar deze soort pas nog is aangetroffen.